Marcos Calveiro: “Os personaxes mandan”
Poeta, biógrafo, responsables de novelas de fondo histórico para adultos e destacado autor da literatura xuvenil galega fálanos dos seus proxectos e das súas últimas obras.
Marcos Calveiro (Vilagarcía de Arousa, 1968) exerce a avogacía na cidade de Vigo, onde vive, compaxinando este labor coa literatura. En narrativa para adultos destacan as súas novelas Festina lente e Settecento e no ámbito da literatura xuvenil colleitou numerosos éxitos en forma de galardóns literarios e unha indiscutible aceptación entre o lectorado. Neste último xénero destacan, entre outros, O carteiro de Bagdad, O pintor do sombreiro de malvas ou, o máis recente, Centauros do deserto (Rodeira/Edebé), co que conseguiu o premio Raíña Lupa.
Realizou unha orixinal biografía de Lois Pereiro este ano pasado. Que supuxo para vostede este traballo?
Era a primeira vez que aceptaba un encargo e ademais dunha obra de non ficción. Foi o maior reto ao que me enfrontei como escritor, o de maior responsabilidade e tamén o que máis me cambiou, sobre todo como persoa. E iso que ao final, desesperado pola miña propia incapacidade, fixen algo de trampa e a obra saíu con moita ficción.
O seu O pintor do sombreiro de malvas, co que conseguiu numerosos premios, segue reeditándose. Cal cre que foi clave do seu éxito?
Supoño que a emoción. Unha historia emotiva e emocionante polo que me comentan os lectores. Unha historia na que tiven un guía extraordinario que nunca volverei ter: o propio Van Gogh coas súas palabras e os seus cadros. Gran parte do éxito débolla a el, á súa sensibilidade como artista e como persoa.
Centauros do norte foi a súa última publicación. Que pesa máis nela: a revisión histórica, o cinema, a acción?
O pasado, a miña propia memoria de infancia: a dun neno que quedaba pasmado diante do televisor vendo un western tras outro. O Sétimo de Cabalaría, Xerónimo, o xeneral Custer, o derradeiro mohicano, Shane, o Mississipi, as dilixencias, Grupo Salvaxe, a febre do ouro, Liberty Valance…
Reclamou con frecuencia a relevancia da literatura infantil e xuvenil galega, por que?
As cifras e os datos, ás veces fríos, avalan neste caso a miña reclamación: a LIX é o máis traducido, exitoso, e premiado da literatura galega, pero aínda non se lle dá a importancia que debería ter. Só hai que ver a repercusión nos medios de calquera premio ou publicación de LIX para decatarse da súa escasa relevancia social en moitos casos. Cando publiquei a miña primeira novela para público adulto houbo moitos que descubriron que era escritor, cando xa levaba varias obras de LIX publicadas e premiadas.
A LIX é o primeiro elo na formación lectora, sen ela non habería futuro, os lectores, como os dinosauros, extinguiríanse.
Algún proxecto narrativo?
Estou a traballar, tras case un ano en branco no que non parei de viaxar por centros escolares. Trátase dunha novela de adultos en principio e aínda teño para moitos meses de traballo por diante. Non sei, é unha historia que se me meteu dentro e ata que consiga botala fóra non poderei porme con outros proxectos de LIX que tiña máis inmediatos. Son da opinión de que son as historias ou os personaxes os que o escollen a un e non ao contrario. Eles mandan e eu obedezo.
Esta entrevista viu a luz na sección “Letras Gallegas” da revista Qué leer, nº 173; ofrezo aquí a súa versión en lingua galega.
Caderno da crítica 