Ramón Blanco
Emily on the road (ilustracións de m. m. reino)
Acha escrava, Santiago, 2012, 80 páxinas, 14,96 €
Ramón Blanco, que vén de ofrecer unha interesante biografía sobre o poeta Francisco Añón, paréceme que pertence a esa estirpe de quen acredita con convicción nun camiño, falo de literatura, polo que tripar e seguir adiante. Esta é a imaxe que un articula do autor logo de ler Emily on the road, un poemario -se poemario é- singular, que procura harmonías ou converxencias no antagónico; cun palmario ritmo sincopado e suxestivo, moi elaborado e, ao tempo, desacougante pola súa intensidade.
Blanco é quen de erixir un discurso lírico, de xinea narrativa, dramático por veces, sempre integrador e estricando ao máximo o concepto do xénero, onde quen a el se achegue atopará oralidade mais tamén moita literatura, incorporada no propio título que amalgama os ecos desa particularísima poeta que foi Emily Dickinson co percorrido que Kerouac 
inventou para o seu tempo e que se proxecta con forza aínda hoxe. Velaquí, así pois, un libro que é unha viaxe, unha “road movie” se se quer, contemplada como “unha escapada cara ao máis negro pensamento”… Unha sorte de catarse, de liberación seica, pragada de imaxes visionarias, apocalípticas algunhas, en ocasións emprazadas nese gume entre a cordura e a loucura, onde a morte -agroma unha diáfana lectura alegórica neste extremo-, a relevancia da propia linguaxe e os abismos da propia condición humana se deseñan moi na liña do que Lois Pereiro apuntou no seu día, como significativamente se recolle nas páxinas finais deste libro. No medio velaí un condutor, un escritor na procura de si mesmo, a fuxir tras unha ruptura sentimental e que atopará á devandita Emily, convertida en acougo e consello ata un final revelador e, nalgunha medida, inesperado.
En Emily on the road dise que os dous protagonistas espertan “sen saber ler / o manuscrito da noite”. Quen o lea aprenderá a facelo.
Caderno da crítica 