Lembrei onte, especialmente, ao meu amigo celanovés Baldo Ramos, pola súa intervención no documental 100% CEF, tan singular e salientable tanto no que se refire á redacción do caligrama construído coas palabras que ían definindo a Celso Emilio Ferreiro como á propia tipografía dos caracteres.
Mais hoxe chega Baldo Ramos a esta sección ofrecendo un poema manuscrito que, tal e como apunta, “segue o procedimento dos meus libros de artista: primeiro fago o trazo caligráfico e despois engado o texto”, composicións que nacen sempre a man e que se recollen sempre en diversos cadernos.
O poema que aquí se reproduce inclúese no seu derradeiro libro A ferida de comprender, erixido como todos os seus mercé ás palabras interpretadas como “imaxes que forman parte dunha realidade literaria. Esa na que intento recoñecerme”. Beizón, Baldo.
Caderno da crítica 
