Entre os arquivos da Fundación Penzol permitíuseme rescatar un manuscrito do escritor pontearán Fermín Bouza Brey, que xa visitara este blog cunha interesante carta. Hoxe volve, nun día que festexamos o nacemento de Rosalía de Castro, coa composición titulada “Na visita de doña Gala Murguía ao mausoleo de Rosalía, sua nai, en 10 de Setembro de 1950”, no que apela á autora de Cantares gallegos como “verso de amor, estrofa de tormento”. O poema viu a luz en Seitura (1955), como primeiro poema da sección “Sonetos” baixo o título de “A Rosalía”. Beizón á Fundación Penzol pola cortesía e feliz día rosaliano (abaixo incorporo a transcrición do poema desde a versión testamentaria do autor).
Pra acariñar a mármore xeada
que quixo dar embrullo e acalento
á vosa humanidá martirizada,
ouh, señora da Dor e o Esquencemento,
connosco vén, do tempo aluarada,
prenda que é vosa, flor do voso alento,
verso de amor, estrofa de tormento
no voso seo escrita e mais cantada.
E… como vai quencendo a pedra agora
co bico que isa filla deu, señora,
remanecendo os bicos de algún día!
Xa non enfriará, que a patria en roda
no agarimo filial puxo a alma toda
e a Galiza é eviterna, Rosalía!
Fermín Bouza Brey
Caderno da crítica 