Na edición en papel do suplemento Fugas -reproducido no apuntamento anterior “Neira Vilas no Dicionario da nova literatura galega (1969)“- acompañábase este texto cunha escolma de urxencia na que me detiña en catro títulos imprescindibles de Xosé Neira Vilas. Déixoos tamén aquí.
Sen dúbida un dos libros claves da narrativa galega do século XX. Nel soubo espellar a vida cotiá de milleiros de persoas, describindo os seus sentimentos e devezos. Contribuíu, quen o pode negar, a asentar unha literatura, tamén a dignificar o propio idioma galego.
A contención e lirismo dalgunhas prosas de Castelao atopa aquí unha fantástica continuidade, ao someterse a un proceso de esencialismo que concentran esa emoción escintilante ao evocar o que se foi. Páxinas vibrantes sempre na esculca do íntimo e no valor dos sentimentos colectivos.
O labor ensaístico, e tamén memorialístico, que Neira espallou no seu articulismo é monumental. Velaquí un exemplo magnífico onde agroma, por xunto, a súa envexable memoria, o seu didactismo, a súa vontade de estilo e boa parte das súas vivencias e saberes.
Caderno da crítica 
Obrigada pela divulgação das obras desse importante escritor galego, Ramón Nicolás. Um abraço.
Obrigado!!!