Case todos os anos, e sempre que podo, teño un recordo para Celso Emilio Ferreiro nesta data, a do 30 de agosto, día en que morreu. Van, así pois, trinta e nove anos desde o seu falecemento e hoxe deixo aquí, na súa honra porque o lume segue alampeando, un texto que Rafael Alberti escribiu para o poeta celanovés e que leu o escritor Carlos Álvarez na homenaxe que se lle tributou no Palacio de Deportes de Madrid o 3 de novembro dese mesmo ano. Vaia na súa memoria cun ramo de chorimas, a flor que máis lle gustaba.
Caderno da crítica 