Xela Arias, de re varia (IV): a incógnita da revista escolar Ardentía (IES Castelao)

Hoxe faría anos anos Xela Arias, nacida este día no ano 1962. Hai xa semanas que preparo este apuntamento co que obtiven un resultado que, dalgún xeito, clarexa a incógnita da súa participación, ou non, na revista escolar Ardentía que un grupo de alumnado do IES Castelao redactaba e vendía no curso escolar 1978-1979, cando Xela realizaba 3º de BUP. Actualmente non se conserva ningún exemplar na biblioteca do centro polo que tiven que apelar á memoria e esforzo de diversas persoas e amigas que, finalmente, me facilitaron unha copia das tres entregas existentes da revista e a quen agradezo moito a axuda prestada.

Ardentía, así pois, articulouse no seu tempo como unha revista modelo fanzine, que alternaba entre 12 e 16 páxinas, ciclostilada e cunha serie de contidos vinculados coa vida cotiá do centro e onde se acollían colaboracións de todo tipo; ademais contaba con publicidade de negocios da contorna do Calvario vigués ou doutras librarías da cidade.

Entre as colaboracións salientan as de textos reivindicativos respecto da lingua galega, as musicais e literarias mais non hai ningunha asinada, explicitamente, por Xela Arias aínda que resulta evidente que se situaba preto da iniciativa e que resulta máis que probable que axudase na composición ou distribución delas nalgunha medida.

Nestas páxinas son moi abondosas, por exemplo, as colaboracións do profesor e poeta Román Raña e doutras voces que logo serían coñecidas noutros ámbitos -sobre todo musicais- como Alberto Comesaña ou dalgún membro de Os resentidos. Inquirido Roman Rañá pola posibilidade de que, tras algún posible pseudónimo, estivese a sinatura de Xela Arias considerouno improbable aludindo á timidez e discreción de Xela Arias naqueles tempos.

A mesma fonte alude á celebración dun concurso literario no Día das Letras daquel ano no que tanto el coma Xela Arias gañaron un premio poético pero do que non hai constancia nin nesta revista -que concluíu co número 2 e antes daquel mes de maio- nin, polo de agora, noutro lugar.

Queda aquí, en memoria de Xela Arias, unha revista daqueles finais anos setenta e onde dalgún xeito tamén permanece a súa memoria e o espírito reivindicativo daqueles tempos.